در این اواخر عده‌ای از مذهبی‌های مقیم انگلیس پس از سفری به کابل پی‌هم دست و آستین برای سفیدنمایی گروه ظالم و متحجر حاکم بر زده اند. با شناخت درست این جماعت، اساس و بنیاد رفتار و عملکرد‌های ناشیانه آنها را می‌توان به درستی فهمید. برای توضیح بهتر آن خاطره‌ای از یک سفر به انگلیس را نقل میکنم.
از سال ٢٠٠٦ میلادی به بعد، انگلیس‌ها برای چندی پروژه‌ای را به هدف عادی‌سازی روابط علمای دینی افغانستان و جامعه انگلیس راه‌اندازی کردند. یکی از مقاصد آن کاهش حساسیت‌های جامعه مذهبی افغانستان در برابر جامعه انگلیس بود. علمای سرشناس افغانستانی یکی‌پَی‌دیگر به انگلیس دعوت می‌شدند و زمینه دید و بازدید آنها با نهادها و سازمان‌های مذهبی و دینی انگلیس فراهم می‌شد تا شاهد تکثر، انعطاف‌پذیری و آزادی‌های فردی و اجتماعی آن جامعه به خصوص در ارتباط به همه ادیان و مذاهب باشند.
اتفاقاً جز اولین گروهی که به انگلیس دعوت شد از من نیز دعوت به عمل آمد که با جمعی از علمای شناخته شده عازم لندن شدیم. از اجتماعات مختلف افغانان، عرب‌ها و مسلمانان کشورهای مختلف دیدارهایی داشتیم که کثرت و شور و شعف آنها برای من غیرمترقبه بود. اما جالب توجه دیدار ما با عده‌ای از مسلمانان تندرو و افراطی بود که از کشورهای خودشان رانده شده بودند و در انگلستان پناه‌گزین بودند. این جماعت آنقدر افراطی و متحجر بودند که در ادوار تاریخ نظیرشان را حتی در کتاب‌ها ندیده بودیم.
با یکی از مجموعه‌های افغانی ملاقات داشتیم. مردی با سر و سیمای مرتب و ریش بلند از میان جمع برخواست و با الفاظ تند و رکیک خطاب به ما گفت: آیا شما شرم ندارید که در کشور اشغال شده از طرف کفار زندگی می‌کنید و…؟ من از آن جوان پرسیدم که آیا متخصص علوم اسلامی است و تعلیمات مسلکی دینی دارد؟ گفت، نخیر اما دین را می‌فهمم و به آن التزام دارم. به او گفتم اول، شما علم دین را مسلکی نمی‌دانید تا بتوانید تحلیل علمی کنید؛ دوم، شما خود می‌دانید در این کشوری که زندگی می‌کنید اسلامی نیست؛ سوم، کشوری را که اشغال شده خطاب می‌کنید قانون اساسی و سایر قوانین اش اسلامی‌ترین قانون‌ها است.. ده‌ها دلیل از این دست برایش گفتم تا اینکه مجاب شدند و ساکت گردیدند.
واقعیت فهم و ادراک اکثریت مذهبی‌های مقیم کشورهای غربی خصوصا انگلیس متاسفانه همین است. دو تروریست عرب تباری که احمدشاه مسعود شهید را با حیله و نیرنگ ترور کردند مبنای حرکت‌شان از انگلستان بود. توفیق‌السری همان مسوول نهاد اسلامی در انگلیس، معرفی‌نامه‌ای عنوانی استاد عبدالرب رسول سیاف فرستاده بود. آن شخص بعدها گرفتار شد أما دوباره آزاد گردید که مبحث دیگری‌ست.
مخلص کلام اینکه، این روزها نمایش‌هایی که یک جماعت با سر و سیمای ظاهری اسلامی پس از سفری به کابل، آنهم از فرودگاه تا به وزارت خارجه و چند اداره دولتی، برای سفیدنمایی طالب به راه انداخته اند چیزی نیست جز جهل، کج‌فهمی، و از جانبی هم ممکن یک پروژه. آنهایی که از ط-الب تمجید می‌کنند و همه جفا و ظلم طالب را نادیده می‌گیرند اکثراً پروژه‌هایی اند که به خود زندگی در کشوری مانند انگلستان می‌خواهند اما به دیگران جهنمی مانند زندگی تحت حاکمیت ظالمانه طالبان در افغانستان. بهتر است جدی نگیریم.
